Rozdział 6

Dzisiaj postanowiłam dodać kolejny rozdział. Zobaczymy jak będzie to dalej. Czy mam sens prowadzić bloga, czy nie. Znowu jest dużo dialogów, ale postaram się pisać mniej. No cóż pisać więcej o tym rozdziale, chyba nic. Mam nadzieje, że się spodoba. Jakbyście chcieli to mogę zamieścić zdjęcia z moimi rysunkami chłopaków. Cóż miłego czytania.

***Hana***

- Chyba się zasiedziałam- powiedziałam.

- Nie, nie, nie- zaprzeczył.

Podniosłam jedną brew. Byłam już w lepszym humorze, ale słowa, które wypowiedział wspólnik ojca, nie dawały mi spokoju. "Suko!!! I tak cię dorwę! Słyszysz! Ciebie i twojego tatusia!!!". Przypomniałam sobie całą scenę. Dopiero teraz popatrzyłam na moją pięść. "Musiałam mu nieźle przywalić"- stwierdziłam.- "Lekcje z samoobrony się przydały"

- Hmmm....- zamyśliłam się.- Dziękuje ci za miło spędzony czas.

Uśmiechnąłem się.

- Nie ma za co. To ja dziękuję.- Powiedział.

Przez chwilę panowała niezręczna cisza. Zaśmiał się.

- Co?- Zapytałam zdziwiona.

- M- masz mą- mąkę we włosach- wypowiedział przez śmiech.

- CO?- Jeszcze bardziej się zdziwiłam.

Zaczęłam strzepywać z włosów, a on zaczął się jeszcze bardziej śmiać.

- Ty żartowałeś- stwierdziłam.

Kiwnął głową i dalej się śmiał.

- Orzesz ty- zaczęłam się też śmiać.

- Ale miałaś minę- powiedział po chwili.

"Dzięki niemu mam lepszy humor"- pomyślałam. Uśmiechnęłam się.

- Będę szła- powiedziałam niechętnie.

- Szkoda- szepnął.

- Dziękuję- wstałam z sofy.

- To ja dziękuję za ciasteczka i za film- podniósł się z kanapy.

Odprowadził mnie do drzwi.

- No to do zobaczenia- podałam mu rękę.

Uścisnął i powiedział:

- Do zobaczenia.

Wyszłam z mieszkania i skierowałam się do naszego. Na podłodze zobaczyłam list.

- Hmm...- zamyśliłam się- co to może być?

Wzięłam kartkę do ręki i przeczytałam do kogo jest. Weszłam do mieszkania i zamknęłam za sobą drzwi. Zostawiłam wiadomość w pokoju Neri i poszłam wziąć kąpiel.

(Tydzień później- piątek)

***Gabi***

- Nie ma to jak wracać sama do domu- mruknęłam pod nosem.

Wzięłam wszystkie zakupy i ruszyłam do wyjścia sklepu.

- Panienko!- Krzyknęła sprzedawczyni.

Odwróciłam się i zapytałam:

- Tak?

- Reszta- wskazała pieniądze kobieta.

Uśmiechnęłam się.

- Dziękuję- ukłoniłam się i poszłam.

Wyszłam na oświetloną ulicę. Po drodze mijałam dużo różnych kawiarni. Zatrzymałam się przy jednej i powiedziałam:

- A co mi tam. Jedno ciastko nikomu nie zaszkodziło.

Weszłam do ciepłego i pięknie pachnącego pomieszczenia. Skierowałam się do lady i wybrałam ciasto. Usiadłam przy stoliku i po chwili przyszła moja słodycz. Wzięłam kawałek do ust i zamknęłam oczy z rozkoszy. Nie spieszyłam się ze zjedzeniem, ale nie mogłam się powstrzymać i spałaszowałam całe ciastko.

- Ach- westchnęłam- było przepyszne.

- Proszę- powiedziała kelnerka i podała mi kolejne takie samo ciastko.

- Ale ja zamawiałam tylko jedno- wytłumaczyłam.

- To od tamtego chłopaka- dziewczyna wskazała siedzącego za mną chłopaka.

Wytrzeszczyłam oczy. "Przecież.... to jest...."- Urywałam w myślach. Kelnerka postawiła ciasto na stoliku i odeszła. Patrzyłam na Bang' a przez chwilę. Usiadłam prosto i uśmiechnęłam się do siebie. Zaczęłam jeść powoli ciastko z ogromnym wyszczerzem.

- Dobrze wybrałem, prawda?- Zapytał chłopak.

Odwróciłam się i przełknęłam kawałek biszkoptu. Kiwnęłam głową.

- Mogę się przysiąść?- Zapytał.

Znowu kiwnęłam głową. Lider usiadł naprzeciwko mnie.

- Masz na imię Gabrysia tak?- Zapytał znowu.

- Skąd wiesz?- Zdziwiłam się.

Uśmiechnął się.

- Ja jestem Bang- wyciągnął przed siebie rękę.

Uścisnęłam jego potężną dłoń.

- Skąd wiesz, że mam tak na imię?- Ponowiłam pytanie.

- Powiedzmy, że się domyśliłem- wyszczerzył się.

- Taaa na pewno uważaj, bo ci uwierzę- uśmiechnęłam się i wzięłam kolejny kawałek ciastka do ust.

- A nie?- Zapytał z uśmiechem.

Zaśmiałam się i powiedziałam:

- Nie.

- Eh- westchnął.

- No więc...- zaczęłam- skąd wiesz jak mam na imię? Która z dziewczyn ci powiedziała?

- No... yyy...- zacinał się.

- Hana?- Zapytałam, a bardziej stwierdziłam.

Kiwnął głową. Uśmiechnęłam się. "Jak ją dorwę to jej podziękuję"- pomyślałam.

- To skąd jesteście?- Zapytał.

- Z Polski.- Odpowiedziałam i kończyłam jeść ostatni kawałek ciastka.

- Z Polski?- Zdziwił się.

Kiwnęłam głową. Przełknęłam słodycz i zapytałam:

- Co cię tak dziwi?

- Nie, no bo myślałem, że jesteście z Włoch- powiedział ciągle zdumiony.- Z Polski...?

- Czy ja wyglądam na Włoszkę?- Zaśmiałam się.

- No... niee- przyglądał mi się.

Uśmiechnęłam się.

- Ile masz lat?- Zapytał ni z tego ni z owego.

- 19- odpowiedziałam- ale na koreańskie 20.

- Ja mam 23- powiedział.

"Jakbym nie wiedziała"- pomyślałam i uśmiechnęłam się. Zobaczyłam na zegarek.

- O matko!- Krzyknęłam.- Ale już późno.

Zaczęłam się zbierać.

- Pójdę z tobą- zakomunikował.

Popatrzyłam się na niego.

- Mam po drodze- uśmiechnął się.

- Okej- wyszczerzyłam się.

Zabrałam zakupy, zapłaciłam za ciastko i wyszliśmy. Przez chwile szliśmy w milczeniu.

- Daj to wezmę za ciebie te zakupy- odezwał się pierwszy.

- Nie są ciężkie, ale masz- podałam mu.

Zaśmiał się i wziął worki.

- To już niedaleko- wskazałam budynek.

- Wiem- odparł i wyszczerzył się.

Popatrzyłam się na niego.

- No co?- Zapytał z wyszczerzem.- Mie...

- Mieszkamy na tym samym piętrze tak?- Zapytałam.

Kiwnął głową ciągle się uśmiechając. Weszliśmy do hotelu i skierowaliśmy się do windy. Po jakiś 5 minutach dojechaliśmy na nasze piętro.

- No to dzięki za ciastko i poniesienie zakupów- powiedziałam zatrzymując się koło swojego pokoju.

- Nie ma za co- wyszczerzył się.

- No to do zobaczenia- powiedziałam i zabierałam już zakupy.

- Do zobaczenia....- uśmiechnął się.

- Bang!!!- Krzyknął, tak mi się zdawało, HimChan.

Po chwili wyłonił się z mieszkania i powiedział:

- Nie mamy nic do jedzenia.

W tym momencie popatrzył się na mnie.

- Yyy... cześć- zdziwił się.- Jestem HimChan.

- Ja Gabrysia, ale mówcie mi Gabi- uśmiechnęłam się.

- A wracając do sprawy jedzenia...- przerwałam mu.

- Jak chcecie to wpadnijcie do nas- wyszczerzyłam się- Hana i Neri dzisiaj gotują.

- Dobra- powiedzieli szybko.

Zaśmiałam się.

- No to przypuszczam, że zjawicie się całym zespołem za chwile- powiedziałam- no to do zobaczenia za chwilę.

Zamknęłam drzwi.

- Dziewczyny!!!!- Krzyknęłam głośno.

Wszystkie zjawiły się w salonie.

- Co się stało?- Zapytały równocześnie Alicja i Rina.

- Będziemy mieć dzisiaj na kolacji gości- uśmiechałam się cały czas.

- Kto przychodzi?- Zapytała Neri.

- B.A.P- wyszczerzyłam się.

- CO?!- Krzyknęły wszystkie.

Zaśmiałam się.

- Ale, że do nas?- Zapytała zdziwiona Alicja.

Kiwnęłam głową.

- No to zabieramy się do gotowania- powiedziała Hana do Neri.

Dziewczyny poszły do kuchni, a reszta zaczęła przygotowywać stół. Po kilku minutach zadzwonił dzwonek do drzwi.

- Hana!!!- Krzyknęłam- otwórz drzwi.

- Już, już...!!!- Odkrzyknęła.

***Bang***

- Chłopcy ruszać się!- Krzyknąłem.

- Co się dzieje?- Zapytał zaspany YoungJae.

- Idziemy do naszych sąsiadek na kolacje- powiedziałem ucieszony.- Ruszać się!

W momencie dom był ożywiony.

- Podaj mi ta bluzkę!- Krzyknął maknae.

- A ty rzuć mi tamte spodnie!- Odkrzyknął mu YoungJae.

- HimChan oddawaj mój żel!- Krzyknął JongUp.

Zaśmiałem się i zacząłem szybko się ogarniać.

Po kilku minutach byliśmy gotowi do wyjścia. Zamknęliśmy mieszkanie i zadzwoniliśmy do drzwi Europejek.

- Szlak!- Krzyknął JongUp.

- Co się stało?- Zapytał DaeHyun.

- Nie mogę długo zostać u nich na kolacji- powiedział.

- Dlaczego?- Zapytałem.

- Muszę iść do domu, bo mama zapraszała mnie już od kilku tygodni na kolacje- zasmucił się.

- Nie martw się zjesz tutaj i pojedziesz do mamy- powiedziała jedna z Europejek otwierając na oścież drzwi.- Zapraszam.

Uśmiechnęła się. Cały zespół wtargnął do środka tylko jeszcze JongUp stał na zewnątrz.

- Nie wchodzisz?- Zapytałem.

- Hmm...- zastanowił się- jednak odwołam kolację u mamy.

***Hana***

I tak całe B.A.P zwaliło nam się do mieszkania. Zaprosiłam ich do salonu, gdzie dziewczyny przygotowywały stół. Poszłam do kuchni sprawdzić co z sosem i makaronem. Jedno i drugie było już ugotowane, ale było za mało.

- Neri!!!- Krzyknęłam.

W momencie się zjawiła w kuchni.

- Co się stało?- Zapytała.

- Mało makaronu- wskazałam palcem.

- Ktoś musi iść do sklepu- stwierdziła.

Popatrzyłyśmy się po sobie. Uśmiechnęłam się.

- O nie, nie, nie, nie, nie- powiedziała Neri.- Nie zrobisz mi tego.

- Oczywiście, że zrobię- stwierdziłam i szybko wybiegłam z kuchni.

- Nie!!!- Krzyknęła za mną przyjaciółka.

- Trzeba iść po makaron jeszcze- zakomunikowałam.

- To może ja pójdę?- Zaproponował HimChan.

- O to fajnie, bo Neri pójdzie z tobą- wyszczerzyłam się i jak gdyby nigdy nic poszłam z powrotem do kuchni.

- Zabić, udusić i zjeść to za mało- syknęła mi Neri.

- Nie ma za co- szepnęłam i poklepałam ją po ramieniu.

Wzięłam krzesło i zaczęłam ściągać z górnej półki talerze, bo oczywiście o tym dziewczyny nie pomyślały.

***Neri***

Od wyjścia z domu panowała cisza. "Nie wierzę, że on jest taki niepogadany"- pomyślałam.

- Jak masz na imię?- Zapytał.- Bo nie zdążyłem się zapytać na początku.

- Neri- podałam mu rękę z uśmiechem na twarzy.

Odwzajemnił uśmiech i uścisnął moją dłoń.

- Ja jestem HimChan- powiedział.

- Wiem- szepnęłam.

- Co?- Zapytał zdziwiony.- Znacie nas?

- No to pewnie. Jak miałybyśmy was nie znać?- Zapytałam.

- Yyy...- zatkało go.

- Słuchamy wszystkie K-pop' u. - Wypaplałam.

- A najbardziej jakiego zespołu słuchasz?- Zapytał.

- Hmm...- zamyśliłam się- dużo tego jest.

Uśmiechnęłam się.

- Na jakich instrumentach grasz?- Zapytał ni z tego ni z owego.

- Na skrzypcach i gitarze elektrycznej- odpowiedziałam.

- Naprawdę grasz na skrzypcach?- Zdziwił się.

- A co w tym dziwnego?- Zapytałam.

- Nie nic tylko, że tak się złożyło, że też gram na skrzypcach- uśmiechnął się.

Wyszczerzyłam się.

- A co do piosenek to Hana najbardziej wariuje na waszą piosenkę Power i No mercy- wydałam- śpiewa i tańczy, czasami nawet można się z niej nieźle pośmiać.

Chwila ciszy.

- Wpadłem na wspaniały pomysł- wyszczerzył się.

- O nie- zaprzeczyłam-  nie zrobię jej tego.

Przez całą drogę do sklepu rozmawialiśmy głównie o muzyce. Wróciliśmy do domu i Hana zaczęła gotować kolejne dwie paczki makaronu.

***Hana***

- Dobrze, że trochę jeszcze mięsa zostało- mówiłam do siebie.

Zaczęłam przygotowywać już drugi sos, bo z poprzedniego mało co zostało.

- Neri!!!- Krzyknęłam.- Pomóż mi!!!

Weszła do kuchni.

- Weź włóż to mięso do naczynia żaroodpornego i podpal pod kuchnią- tłumaczyłam a ona wykonywała moje polecenia bez rozmowy.

Wyciągnęłam z szafki paprykę i różne przyprawy.

- Daj tłuszcz do tego i jak na razie zostaw- poleciłam.

Usłyszałam trzaśnięcie drzwiami od lodówki i się odwróciłam.

- A ty co tutaj robisz?- Zapytałam zdziwiona.

- Yyy... przyszedłem pomóc?- Odpowiedział mi DaeHyun.

- A Neri gdzie wcięło?- Znowu zapytałam.

- Jej tu nie było- uśmiechnął się.

- Czyli..., że...- zacinało mnie.

- Tak- wyszczerzył się.

Złapałam się za głowę. "Jak ją dorwę to powyrywam ręce i nogi przy samej dupie"- obiecałam.

- Dobra to jest wszystko co trzeba było mi pomóc- powiedziałam i zaczęłam przyprawiać sos.

- Ale ja jeszcze mogę zostać i pomóc w czymś- stwierdził.

- Hmmm... okej- powiedziałam.- To wyciąg z tej szafki tutaj pucharki na lody.

- Dobra- i podszedł do wskazanej przeze mnie szafki.

Po chwili 11 pucharków stało na blacie.

- Teraz wyciąg z tej szafki rurki z kremem gdzieś tam powinny być schowane- stwierdziłam.

- No mam je- powiedział.

- Hmm...- zamyśliłam się.- To teraz przypilnuj mięsa.

Oddałam mu łyżkę i zaczęłam wygrzebywać z zamrażarki lody.

- Jak będzie gorące to zgaś- rozkazałam.

- Tak jest szefowo- zasalutował mi.

Zaśmiałam się. Wyciągnęłam specjalną łyżkę do nakładania lodów i zaczęłam wkładać do pucharków ogromne kulki lodowe.

- Już gotowe- zakomunikował.

- To hmmm...- zastanowiłam się.- Ponakładaj makaron na talerze i sos na wierzch.

- Ok- i wziął się do roboty.

- Dzięki- powiedziałam i wróciłam do nakładania lodów.

- Jak skończę to mam pozanosić do salonu?- Zapytał.

- Jakbyś mógł- powiedziałam.

- Pewnie- uśmiechnął się.

Po chwili usłyszałam krzyk Gabi z salonu:

- No gdzie jest to jedzenie?!

- Zaraz będzie!- Krzyknęłam równocześnie z DaeHyun' em.

Roześmialiśmy się.

- No to ja już będę zanosił- powiedział.

- Dobra- uśmiechnęłam się.

- To zaraz wracam- i zniknął za drzwiami.

Uśmiechnęłam sie jeszcze szerzej. "Może jednak nie powyrywam jej nóg i rąk"- pomyślałam i roześmiałam się.

- Z czego tak cieszysz?- Zapytał główny wokalista wchodząc z powrotem do kuchni po kolejne talerze z jedzeniem.

- Z siebie- wyszczerzyłam się i wkładałam lody na tackę.

- Lubisz gotować- stwierdził.

- Pewnie- uśmiechnęłam się- to jest najlepszą umiejętnością jaką nauczył mnie tata.

Uśmiechnął się.

- Może ci pomóc z talerzami?- Zapytałam.

- Może sobie poradzę- wyszczerzył się.

Wziął kolejne dwa talerze i wyszedł. Pokręciłam głową i wzięłam trzy talerze na rękę a w drugiej trzymałam tackę z lodami. Zmierzałam w kierunki otwartych drzwi.

- Uwaga idę!!!- Krzyknęłam.

Wpełzłam do salonu i na początku położyłam tacę z lodami, a zaraz talerze przed kolejnymi osobami co nie dostały swojej porcji spaghetti. Ktoś jednak na początku dobierał się do lodów.

- Gdzie!- Krzyknęłam i trzepnęłam po łapach.- Najpierw spaghetti.

Wszyscy zaczęli się śmiać. Popatrzyłam się na chłopaka, którego uderzyłam lekko w rękę.

- Jak ci tak spieszno YoungJae- zaczęłam z wyszczerzem- to pierwsze zjedz spaghetti a później lody.

- No dobra, dobra- powiedział.

Zaśmiałam się i poszłam po ostatnie już talerze z jedzeniem.

- No to smacznego- rozdałam wszystkim jedzenie.

Zjedliśmy z wielkim apetytem.

- Muszę przyznać, że nawet mi wyszło- powiedziałam.

- Nawet?!- Krzyknęli chłopcy.

- Takiego spaghetti nie jemy na co dzień- powiedziała Neri.- A szkoda.

- Jest...- nie dokończył Zelo.

- Bombastyczne!- Krzyknęła Alicja.

- Dobra, dobra- zastopowałam dalsze pochwały gestem dłoni- może wystarczy.

Pozbierałam talerze ze spaghetti i zaniosłam je do kuchni do zlewu. Gdy przyszłam został tylko jeden- czyli mój- pucharek z lodami. Uśmiechnęłam się. Wzięłam apetyczne lody do ręki i wyniosłam tackę. Wróciłam i usiadłam razem z wszystkimi. Po chwili nawet pucharki były wyczyszczone. Poszłam po tackę i zebrałam brudne naczynia. Zostałam już tylko ja i brudne gary.

- Eh- westchnęłam- najgorsza robota po jedzeniu.

Popatrzyłam się na stertę brudnych naczyń.

- Czas się zabrać za robotę- mamrałam do siebie.

Poszłam do pokoju po MP4 i puściłam sobie moją ulubioną piosenkę B.A.P. Zawsze działa na mnie tak samo. Napuściłam wody do zlewu i zaczęłam się wygłupiać, a przy tym zmywać naczynia. Wyczyściłam, w dość szybkim czasie, wszystkie naczynia i odwróciłam się po ścierkę. Stanęłam jak wryta. W drzwiach stał DaeHyun. Zakryłam oczy rękami i powiedziałam:

- Nie, nie, nie.

Nie zauważyłam kiedy podszedł. Wyłączył mi muzykę, ściągnął słuchawki z uszu, uśmiechnął się  i powiedział:

- Dobrze ci idzie.

Pokręciłam głową i schowałam twarz w dłoniach.

- Długo tu stoisz?- Zapytałam.

- Na tyle długo, żeby widzieć jak dobrze tańczysz- i odciągnął moje ręce od twarzy.

Pokręciłam głową.

- Hej- powiedział- chyba dobrze wiem jaki układ taneczny jest w naszej piosence.

- Co?- Zapytała.- To już tu tak długo stoisz?

Kiwnął głową i uśmiechnął się. Schowałam znowu twarz w dłoniach.

- Nie- szepnęłam.

Znowu odciągnął moje ręce i palcem podniósł moją głowę do góry, żebym na niego popatrzyła. Na chwilę przestałam oddychać.

- Na prawdę dobrze tańczysz- szepnął.

- Hana!!!- Krzyknęła Neri.

Odsunęłam się szybko od DaeHyun' a i krzyknęłam:

- CO?!

- Chodźcie tutaj!- Krzyknęła znowu.- Będziemy oglądać film.

- Już!- Odkrzyknęłam.- Idź, ja zaraz przyjdę.

- Ok- uśmiechnął się i wyszedł.

- O Boże- szepnęłam do siebie.

Ochlapałam twarz zimną wodą i wytarłam. Poszukałam jeszcze w szafkach coś do przegryzienia i poszłam do salonu.

- Co oglądamy?- Zapytałam.

- "Klątwę"- zakomunikowała Gabi.

- Nie no horror?- Narzekałam.

- Wiecie, że ja i Hana nie lubimy- powiedziała Rina.

- No to kto chce horror oglądać niech podniesie łapę do góry- zakomunikowała Neri.

- Przegłosowane- powiedziała Gabi.- Oglądamy "Klątwę".

- Ehh- westchnęłam- jak będę mieć koszmary to przez was.

- Już tak nie dramatyzuj- powiedział JongUp.- Z nami będzie śmiesznie.

Poszłam jeszcze po soki i kubki. Postawiłam na stole i powiedziałam:

- Jak będziecie chcieli to sobie weźcie.

- Dobra włączam- zakomunikowała Gabi.- Hana zgaś światło a wy już się usadowcie.

Porozglądałam się po pokoju. Wszyscy się już ułożyli. Miejsce było wolnie koło Riny i DaeHyun' a. "Czyli, że ja mam tam siedzieć"- domyśliłam się. Popatrzyłam jeszcze na godzinę. Była już 23. Zgasiłam światło i poszłam na wolne miejsce. Gdy film się zaczął zgięłam nogi i położyłam stopy na sofie. Zamknęłam oczy i położyłam głowę na kolanach. Przez chwilę słyszałam jeszcze odgłosy horroru, a później wszystko jakby ucichło.